Dziecięca spowiedź

Jako dziecko musiałem chodzić do spowiedzi przed Wielkanocą. Miałem przygotowaną formułkę:

• Ostatni raz u spowiedzi byłem rok temu. Przez ten czas grzeszyłem używając brzydkich wyrazów. Więcej grzechów nie pamiętam, za moje grzechy żałuję.

Dostawałem rozgrzeszenie, a potem szedłem na podwórko i znowu wyrazami na „k”, „p”, „ch” grzeszyłem, bo inaczej nikt by mnie nie zrozumiał. Kiedyś jeszcze dodatkowo się wyspowiadałem, że oblałem kolegę oranżadą, ale to tylko raz mi się zdarzyło.

W pewnym momencie księża zaczęli mnie wypytywać o niedozwolone zabawy w łóżku i nieskromne myśli, ale przez długi czas nie rozumiałem, o co chodzi. Jak zrozumiałem, to przestałem chodzić do spowiedzi.

Rozpoczęła się dyskusja, czy jest dopuszczalne, żeby dzieci chodziły do spowiedzi, kiedy spory procent księży to seksualni dewianci. IMHO, absolutnie powinno się zakazać spowiedzi dla dzieci aż do lat 18-tu. Nie chodzi tylko o księży pedofilów, bo mogę sobie wyobrazić, że młodzi ludzie mogą mieć poważniejsze problemy, niż używanie brzydkich wyrazów, czy oblewanie kolegów oranżadą.

Wyobraźmy sobie nastolatka (-ę), którego (-ą) maltretują w domu psychicznie i fizycznie i jego/jej obrona to kradzieże, narkotyki, sprzedawanie się za pieniądze, itp. Taki przypadek wymaga super mądrego psychologa, a nie prymitywnego księdza.

Większość Polaków posyła swoje dzieci do spowiedzi. Najprawdopodobniej, większość dzieci traktuje ją podobnie do mnie i spowiadają się z uderzenia brata (ja miałem o 7 lat młodszą Siostrę, której nie biłem), albo z ucieczki z lekcji. Po spowiedzi zaś robią dokładnie to samo, co eliminuje sens spowiadania się.

Podejrzewam, że większość rozmów konfesjonalnych skoncentrowana jest na sferze seksualnej, a to już jest delikatna materia. Nie jestem pewny, czy księża się nadają do rozmów o tym z nastolatkami. To znaczy jestem pewny- nie nadają się.

Dlatego zastanówmy się dobrze, czy nie krzywdzimy naszych dzieci przez posyłanie ich do spowiedzi.

Michał Leszczyński